Projectielen

Het gaat goed in Huize Grut. Jotte is nog steeds erg blij met Mientje (wij ook trouwens..) en Mientje is echt uit haar schulpje gekropen. Ze begint zich als Duitse Dog te gedragen.
Kennelijk vertelt het instinct haar dat haar lijf massa is en dat ze met die massa alles weg kan duwen. Dus hangt ze regelmatig tegen onze 40 kilo zware Jotte aan er gebeurt alleen niets.. Mientje is nog net iets te mager.
Rennen kan ze wel al. Jotte kan dat weer niet zo goed dus die rent haar korte pootjes uit haar lijf om vooral toch maar voor te blijven.
Op het strand leken de dames wel ongecontroleerde projectielen...

Lekker graven! Hier mag het...

Thuis is het nog even laten weten dat dit 'mijn kleed' en 'mijn bal' is...

en mijn pose...

Kan wel zijn... Dit is 'mijn mand'.

En dan vallen ze als blokken in slaap

Jotte achteraan??

hmmm...

Liefs,

Eeflien

Mientje....

Het begon in Zweden (waar anders?). We liepen door Mora en daar kwamen ze voorbij, een meneer met een Duitse Dog. Ik moet niet naar die honden kijken want dan word ik op slag verliefd. Verliefd op hun volume, hun ogen, hun manier van draven... Dus ik keek de andere kant op. Bleek dat baas en hond juist die kant opgingen.

Foute boel ...

Eenmaal thuis snuffelde ik toch wat rond op internet met allerlei vluchtplannen in mijn hoofd want wij hebben het al zo druk, en wij hebben al een lieve mooie hond en duizend andere argumenten. Net toen ik af wilde sluiten viel mijn oog op een stukje 'google' tekst, ik deed 'klik' en zag twee kleine pups naar mij gluren. 

Foute boel dus...

En toch zijn wij in de auto gestapt. Eenmaal daar...

Foute boel dus...

De overbleven pupjes zaten in een stal samen met honderden stalvliegen. Ze lagen bibberend in een hoekje. Te bang om naar buiten te komen.  Mijn liefste van de wereld keek mij aan en wist het meteen...

Foute boel dus...

Ik kan dat beestje daar echt niet achterlaten...

We hebben uren staan praten en uiteindelijk besloten het kleine teefje mee te nemen.

Ik heb mevrouw gevraagd haar bij haar broertje weg te halen want anders had ik ze allebei meegenomen en dat kan gewoon niet. Mevrouw heeft mij beloofd dat broertje ook opgehaald zou worden. 

I hope so...

Maar goed, vanaf zondag woont Mientje dus bij ons. Jotte is vre-se-lijk blij met haar maatje en ze zijn niet bij elkaar weg te slaan..

Nu moet je je voorstellen dat Mientje geen mens kent en Jotte alle mensen wil kennen
Mientje niet meer dan drie bescheiden hapjes wilde eten (ze is ook (nog) broodmager) en Jotte het liefst 10 kilo per dag eet
Mientje nu nog een klein meisje is maar straks zeker 70 cm boven Jotte uitkomt
Jotte behoorlijk goed luistert maar Mientje nog niet eens weet wat 'braaf' betekent
Jotte weet dat ze van onze spullen af moet blijven en Mientje denkt dat alles van hout om op te kauwen is

Jotte soms best alleen was en dat Mientje haar nu gezelschap houdt

Hoe dan ook, het zal best een klusje zijn om dit bange, magere hondje te leren dat de wereld best leuk is en dat haar huisgenoten te vertrouwen zijn en dat ze haar eigen plekje, voerbak, speeltjes en 'gezinnetje' heeft, Het zal best weer wennen zijn dat er een kalf in ons huis loopt,  maar we zijn verliefd.
En dan is zo'n klusje gewoon gemakkelijker.

Liefs, 

Eeflien

Hup...An't Wark!

Zo begint bijna elke, nou ja gewoon elke ochtend. Werken...met liefde, dat wel. Absoluut.
Maar eerlijk is eerlijk... na bijna 2 weken Zweden Tour is het toch even weer wennen.

  

Opstaan is thuis niet zo leuk. Ik lever mijn wekker echt nog eens in bij het Politiebureau als er weer eens van die dagen zijn dat je ongestraft enge messen, boxbeugels, knuppels en meer van dat soort moordwapens in mag leveren. De politie mag die wekker hebben, gratis en voor niets.

Thuis is het altijd rennen en racen tegen de klok om, met name, het avondeten weer enigszins op tijd op tafel te krijgen.
Thuis loert altijd die wasmand naar mij en de stofmijt loopt mij ook altijd maar uit te dagen. Vaak steek dan maar even mijn tong uit en ga door met wat ik deed.
Alles op zijn tijd. En als we dan een soort van werkvakantie hebben, gebeurt het....

• We hoeven er niet uit en toch gaan die ogen rond half 8 uur open
• We hoeven niet te haasten en toch willen we graag max tien uur bij de veiling/loppis zijn
• We hoeven niet op tijd naar bed en toch liggen we om 9 uur uitgeteld te zijn
• We hoeven niet om 6 uur te eten en toch rammelen onze maagjes
• We hoeven niet en toch doen we t .. uit vrije wil.. 

waar we normaal gesproken direct gaat sputteren omdat we niet van 'moeten' houden, gaat t nu vanzelf.
Zo maf eigenlijk.. maar goed.. we zijn terug en we moeten weer.. ;-)

De 4000 km toer zit er weer even op voor 2 maanden. En we zijn weer met zulk mooi, apart, uniek, grappig, en beeldschoon Zweeds antiek terug gekomen..een greepje uit wat er bij is gekomen.
(de rest staat /komt te staan op www.juule.nl en www.zweedsantiek.eu)

Oh ja, we hebben nog wel even een bezoekje gebracht aan Norrboda Gamla. Een dorp met oude huizen (het oudste huis is gebouwd rond 1600). Je loopt dus zo terug in de tijd.

En natuurlijk hebben wij zitten relaxen bij de meren

En natuurlijk rondgekeken in welk huis we gaan wonen als we rijk en beroemd zijn

A room with a view..

Niet omdat we moeten maar gewoon.. t is er zo fijn ;-))

Liefs,

Eeflien