Long Time No Seen

En dan is er zomaar een maand plus voorbij. Niet geblogged, niets gelezen, want er is zoveel gebeurd in het echte leven. Het slechtste bericht dat wij kregen is dat moeder erg ziek is. Ze liep al vanaf oktober te kwakkelen maar nu blijkt het dus de grote K te zijn. Dan gaat alles in een stroomversnelling, onderzoek na onderzoek. Nu is ze op een soort van super power dieet om aan te sterken. Over 12 dagen wordt ze geopereerd. Bizar. Elf kinderen op de wereld gezet, nooit ziek en als ze het al was, was er 'niets'. Nu is ze 88 jaar en dan dit. Ik en het niet met moeder natuur eens. Maar wat is, is dus we slaan haar er hopelijk wel door heen.

Ondertussen groeit Jotte als kool maar blijft ze het allerliefste spontane hondje ooit. Maar ook daar veranderen de dingen. Daar waar mensen 1 maand geleden nog op haar af renden en 'ooh' en 'aaah' en 'ah gossie, mag ik even' riepen, remmen ze nu abrupt af en lopen met een boogje om haar heen..zeg mensen..doe eens even normaal! Ze is nog steeds heel erg lief hoor..;-)

Ondertussen gaat alles in de winkel door en elke avond als ik na het eten mijn koffie voorgeschoteld krijg en de dag even voorbij laat flitsen, passeren de meest maffe, leuke, lieve, grappige en bijzondere klanten mijn innerlijke netvliezen.

Zaterdag was er een moeder met een dochtertje in de zaak. Op zich geen nieuws, maar dit was zo'n engeltje. Ze mocht iets voor zichzelf uitzoeken terwijl mama bij de 'mamaspullen' snuffelde. 't Kleine ding kwam met een blikje naar beneden, keek mama aan en vroeg heel zacht: mama mag ik deze?
Mama keek op en zei: och lieverd, die is prachtig! Dat heb je heel goed uitgekozen. 
Ik mocht de aanwinst van ger engeltje niet inpakken. Ze stond er trots mee te zijn en wilde hem gewoon niet meer loslaten. Die oogjes.. Heerlijk! Daar geniet ik dan weer van.
Vlak voordat ze de winkel uitliep draaide ze zich om, keek mij aan en zei. Dag! en draaide nog even een pirouetje..

Zalig! 

Eeflien