Gerestaureerd in 1944 door Erik Sand. In die tijd moet het hip zijn geweest om Mora klokken te bedekken met een dikke laag wax. Vieze plakkerige smurrie.
Ik zie het zo vaak, maar ik kijk er doorheen. Op zo'n moment zie ik dan niet meer wat het nu is, maar wat ze ooit was.
Toen ik deze klok kocht wist ik dat onder die vieze vette laag een prachtige dame verstopt zat.
Na dagen krabben, schrapen en mopperen op Erik, kwam de dame te voorschijn. Net als een latere beschildering (1859).
Ik had nog verder kunnen schrapen op zoek naar de eerste originele laag maar toen ik de dame op haar voetstuk had gezet, haar pruik op had gedaan en haar lijf met het deurtje sloot, drie stappen naar achteren deed was ik op slag verliefd.
Ze staat weer trost ze zijn.
Ondertussen is project twee gestart en ik heb zoveel hoop...
Groetjes
Eef
