In de ban van de knoop

In de ban van de knoop
De knoophaken van HK Living. 

Geweldig zijn die.
Drie kleuren (grijs, zwart en wit)
Drie maten.
Van heel erg groot (d16 cm)
tot mini (D4cm).

Waarom zijn die knopen zo bijzonder?
Nou kijk maar:

Je kunt de middelgrote en grote gebruiken als kapstok

De kleine als kast/deurknopje of als handdoekhaak

Of je schroeft ze op een oude plank als haak

Ik zie overal plekken waar ze heel goed dienst zouden doen.

Mooi! Complimenten voor HK Living en te bestellen in onze shop

Fijn weekend,

Eef

Memories...

De Mugtails staan volop in de picture en terecht, ze zijn prachtig..kijk maar:

Eigenlijk zijn het bekers, aardewerk en porselijn waardoor er een prachtig contrast onstaat. En dus met een waxinelichtje erin doen ze het ook erg leuk.
Ze zijn te bestellen via de webwinkel

Juist door die bekers komen er ook herinneringen boven. Van lang lang geleden..

Ik heb een tijdje in Massachusetts gewoond, vlak bij Boston. Tijdens een zomervakantie ben ik teruggegaan met de kinderen zodat zij konden zien waar mama was destijds.
Zes weken hebben we deze staat verkend maar zoals aan alles kwam een eind. Maar voor Zoon kwam dit wel heel erg letterlijk...

Zoon, toen een jaar of zes en Dochter, toen een jaar of negen.

Anyway...we zouden terug gaan naar huis, dus hup in de auto en nog éénmaal naar de Amerikaanse Mac.

We reden via de z.g. Mass Pike op weg naar de z.g. Big Dig in Boston. Eén enorme wegverbreding, tunnels, renovaties etc. in één lijn door Boston.  Het was een warboel van werkende mensen, wegomleidingen, pijlen, borden etc. etc. 

Terwijl wij daar reden met goed gevulde maagjes en volle blaasjes, groeide de snelweg dicht met auto's.  Gevolg: File. We konden geen kant op. En vanaf de achterbank hoorde ik:

"mama... ik moet plassen."
"NU??"
"Ja, ik moet echt heel nodig."

"ok.. even denken, ja, de beker van de Mac, pak die en doe het daar maar in."

"Ok."

*geluid van een watervalletje*

"Mam... hij is vol."

"Ok, doe de dop er maar weer op en zet hem klem in de houder."

"Maar ik moet nog meer!"

"Ja, maar dat kan niet, de beker zit vol!"

"Ja, maar ik moet echt, heeeel nodig!!!"
"Verdraaid.. en nu? Andere beker?"

"Heb ik niet meer."

"Oh... ok...ehmmm... Ok, gooi de beker dan maar leeg uit het raam.."
"Wat? Schiet nou op, ik moet echt heel nodig, ik plas in mijn broek hoor!"
"Nee, nee, niet doen, we zitten straks 12 uur in het vliegtuig, en ik heb geen schone broek.
 Gooi de beker leeg, door het raam"

Ik hoorde het raampje naar beneden gaan, kon nog net in de spiegels kijken or en geen auto te dicht op ons zat en zag de gele vloeistof in de wind verdwijnen.

Ik kon alleen maar hopen dat men dacht dat het SiSi was..

Geniet van jullie weekend.

Eef

Het beweegt....

We schrijven vrijdagavond ...
Negen uur, winkel dicht en op stap met Jotte.
Nou, daar liep ik dan met mijn hond (38 kilo inmiddels), lekker samen op stap, een lange wandeling op de donkere koude avond. Heerlijk.
Ineens realiseer ik mij dat zoon dit weekend weg zou gaan en ik wil hem nog wel even zien voordien.
Dus liepen Jotte en ik terug naar huis.

En opeens voelde ik het, je voelt dat soort dingen gewoon he? We lopen hier niet alleen! Dus ik keek een beetje om me heen maar er was niemand te zien op dat natte donkere pad en toch wistt ik het zeker. We waren niet alleen! Maar Jotte ded ook niet raar... dus ik dacht *hmm.. het zal de eenzaamheid zijn... of zoiets.. iets anders...want ik ben niet eenzaam. Nou Eef gedraag je..Loop door*

En toch wist ik het zeker, we waren niet alleen. Dus in de steeg bij ons huis keek ik toch nog maar eens achterom om te kijken of we werden gevolgd..

OMG...We liepen zeker niet alleen want daar op mijn rechterarm liep iets mee... een SPIN....EEN ENORME SPIN MET EEN ENORME KONT. Ze probeerde weg te lopen maar ik zag haar wel hoor...
*gegil*paniek*ikslawildommeheen*verdommewaarzijndiekerelsalsjezenodighebt?*eefgooidiecapeafgooidiecapeafeef*


Zoon hoorde mijn paniekerige gegil en kwam aangerend. Jotte stond me aan te gapen alsof ze dacht..wha?? wha?? waskebeurd? De cape lag inmiddels naast mij op de grond. Op zo'n moment klopt mijn hart in mijn keel, mijn oksel klotsen het uit van het zweet, klamme handen, kippevel tot op mijn kruinen en alles jeukt..en de wereld  (vol spinnen)  ziet er op dat moment voor mij dan zo uit.

Ik heb Arachnafobia. Ik weet het en het is de echte vorm. Arachnofobie of spinnenangst is een overmatige angst, een specifieke fobie voor spinnen en spinachtigen. Het is waarschijnlijk de meest voorkomende vorm van dierenfobie. Opvallend is dat arachnofobie bij natuurvolkeren aanzienlijk minder voorkomt dan in de Westerse samenleving. De angst kan zich uiten in het mijden van gebieden waar iemand spinnen verwacht tegen te komen, bijvoorbeeld een zolder met veel spinnenwebben, maar ook van vakantiegebieden waar de kans groot is met spinnen geconfronteerd te worden. De rechtstreekse confrontatie met spinnen kan in serieuze gevallen leiden tot ernstige paniekaanvallen.
Voor de omgeving zijn de angsten en paniek niet reëel. Ook de lijder ziet zelf vaak in dat de angst eigenlijk overdreven is. Vaak biedt psychologische begeleiding uitkomst. Afhankelijk van de persoon en de oorzaak van de fobie kan dit gebeuren door directe confrontatie of door de persoon langzaam maar zeker aan spinnen te laten wennen.
Volgens het model van Bouton zal een therapeutische confrontatie niet leiden tot het verdwijnen van de associatie die oorspronkelijk heeft geleid tot de fobie. Er wordt enkel geleerd dat spinnen in de therapeutische context veilig zijn, terwijl in de andere situaties de persoon nog steeds angstige reacties zal vertonen.


Zoon heeft de cape uitgeklopt, we zijn samen op zoek gegaan naar dit vieze dikke geval maar ze was niet te vinden. Dus werd mijn haar doorzocht, mijn rug geinspecteerd, laarzen uit, broek uit, alles uit.. Panisch ik weet het maar die cape.. die gaat eerst naar de stomerij, eerder doe ik die niet meer om. Brrr....


Jotte lag na al deze commotie voldaan op haar botje te kauwen, 
Ik ben gaan douchen en naar bed gegaan. Gewoon de dekens over me heen en er niet meer aan denken.. nadat ik de slaapkamer helemaal heb gecontroleerd...vervloekte spinnen...


Eef

"hersentjes en gips"

Nou..niet letterlijk de hersentjes in het gips.. maar gips in de ene vaas en hersentjes in de andere.. (hoe die hersentjes echt heten weet ik niet).

Dus de roosjes met de zwarte randjes liggen in de vuilnisemmer. Hup. Weg ermee...

Nu liefste van de wereld in Brazilië rondreist, moet ik me natuurlijk wel vermaken dus dit weekend gaat het op de schop. Voordeeltje van alleen zijn: ik kan gewoon lekker mijn gang gaan ;-)

Inspiratie genoeg. Ok, wat gaat eruit?

Deze mooie dame is alweer verkocht...jammer, anders had ze best bij mij in huis mogen blijven staan.

Maar er zijn er weer 3 onderweg dus ik mag weer kiezen straks :-)

De gebreide lampenkap van HK Living mag naar binnen

Samen met de gebreide kussens en deken

en de kegeltjes mogen ook blijven...

Ik heb zelfs al een kerstboom (in de maak) 

De letterbak mag ook blijven

En er mogen veel kandelaren naar binnen

In de keuken komt dit antieke Zweedse Boodschappenbordje

En ergens, ik weet nog niet waar maar daar maak ik plek voor vrij, deze prachtige pot

hetzelfde geldt voor dit stoeltje..

Genoeg te doen dus...Kan niet wachten tot het zondag is...

Geniet van het weekend en de zonnestralen in de kou..

Eeflien

Zo wordt de Decembermaand bij Juule

Groetjes,

Eeflien

Zondagmorgen  ----  8 uur ----

Het is koud! Dus ik doe maar dikke sokken aan, een asociale - maar ze zitten ze lekker - legging, een lekker dik vest en mijn 'klompjes' en schuifel de trappen af. De voordeur open - Jantje ligt altijd voor de voordeur, hij kan nog steeds niet bij de bel dus blijft hij rustig wachten totdat er gestommel op de trap hoorbaar is en zet het dan op een klagend miauwen alsof ie daar al weken zit te verhongeren. Zodra zijn lijfje door de opening kan gromt ie nog eens een soort van "he he..dat zou tijd worden" en rent naar zijn voerbak en begint te schrokken.
Ik doe de kamerdeur open - hier is het ook koud zeg - loop naar de achterkamer en kijk hoe de ochtend de achterkamer binnenkomt...

Op mijn 'werktafel' ligt een berg werk - niet kijken -  loop langs dit tafereel, kijk toch even stiekem naar de stapel 'nog te verwerken vragen, opdrachten, rekeningen, post, bla bla bla en zie... mijn verse roosjes!! Wat is dit nu weer? Gisteren gekocht! Bij Appie. Nog net mee gegrist na het boodschappen doen. Nou lekkere bloemen hebben zij zeg! 

Nou pfff.. door naar de keuken - Koffie - haal Jotte uit de bench, nog een vest aan en hup naar buiten. 

Het voelt buiten warmer dan binnen. Mienkie - de oude kater, pseudonaam "Napoleon" - komt er aan rennen. Die moet eerst geaaid worden en loopt dan met Jotte en mij mee. Op naar het natte gras.

Zodra we weer binnen zijn duikt Jotte op haar voerbak af - wat kan dat wicht vreten zeg - Mienkie gaat eerst zijn nachtelijke avonturen van zich afwassen en loopt dan heel decadent naar zijn voerbak, doet nog net geen servet om, en begint rustig te knabbelen. 

Ik slurp die koffie maar es naar binnen, leg ondertussen broodjes in de oven - de oven stinkt want er is gisteren kaas op de bakplaat gedrupt - draai de verwarming hoog en kruip maar es achter de 'werktafel'.

Open mijn mails - lees eerst even een mailtje van mijn liefste van de wereld dat hij goed in Rio de Janeiro is aangekomen, dat het hotel prima is en dat hij nu gaat slapen - mail hem natuurlijk even terug, duw wat brood in de oven, Jotte komt naast me liggen. Dat is het startsein dat de dag kan beginnen.

Eerst de administratie en daarna het huishouden...

Morgen nieuwe bloemen halen..bij mijn eigen vertrouwde bloemist. 

Geniet van jullie zondag.

Eeflien